جنبش گلیچ

گلیچ به صورت تصادف، هرج و مرج یا پارگی نمایان می‌شود که شی را از جریان و گفتمان عادی‌اش به سمت ویرانه‌های معنای نابود شده دور می‌کند.

هنرمندانْ هنر گلیچ را به عنوان ابزاری برای این پرسش که چگونه محاسبات زندگی روزمرۀ ما را شکل می‌دهد به کار گرفتند. اما امروزه تحریفات باعث می‌شود تماشاگر نه تنها با خودِ فنّاوری، بلکه با روایت‌ها و حرکات پیچیدۀ خرده فرهنگی و فرافرهنگی درگیر شود و چالش‌های تحلیلی جدیدی را ارائه دهد. کتاب «جنبش گلیچ» از لحاظ فنی، فرهنگی، انتقادی، زیبایی‌شناختی و سرانجام به مثابه ژانر به توضیح هنر گلیچ می‌پردازد. نویسنده گلیچ را گسستگی واقعی یا شبیه‌سازی‌شده جریان یا اطلاعات متناوب یا مورد انتظار در سامانه‌های ارتباطی می‌پندارد که منجر به تصادف یا خطایی درک‌شدنی می‌شود. گلیچ نه همچون رویدادی دیجیتالی، بلکه همچون فرمی معنادار – شکل گفتار یا استعاره، با گویش و نحوۀ خاص خود در جهان وجود دارد.