«از اینکه نقاشی‌هایم در مفهوم از من پیشی گرفته بودند شوکه شده بودم. بی‌آنکه به ماهیت سطح، بافت و خطوط و کلمات آگاه باشم، موقعیتی را که در آن بودم قبلاً از چارچوب بوم بیرون کشیده و با دست‌های خودم به آن فرم داده و ساخته بودم. از گم کردن رشته زمانی اتفاق سر در نمی‌آوردم. هم دیدن معنای جدید نقاشی‌هایم برایم سخت شده بود، هم مشاهده وضعی که در آن گرفتار شده بودم. اما هرچه بود این شوک و به‌هم‌ریختگی تازه چشم‌هایم را باز کرده بود…» مجموعه پروسه سعی دارد دیالوگی مکتوب درباره‌ی هنرهای تجسمی معاصر ایران پدید آورد و فضایی فراهم کند تا صدای هنرمندان معاصر را بشنویم.