«مجموعه نقاشی از شهر تهران از یک تجربه‌ی شخصی شروع شد؛ از پنجره‌ی خانه‌ی خانوادگیمان. منظره خانه‌هایی با سقف شیروانی که به مرور از تعدادشان کاسته می‌شود.

دیدن آن ها حس عجیبی در من ایجاد می کرد؛

حس «تجربه مشترک» با نسل‌های قبل‌تر…  آیا آن‌ها هم همین را می‌دیدند که

من الان نظاره می‌کنم؟ سپس«حس تعلق » به دنبالش آمد… انگار به چیزی

متعلق بودم، به یک دوره‌‌ی تاریخی، به یک شهر، به یک جامعه به یک دوران.»