در جلوه‌گه نقش و خیال: جستاری روان‌شناختی در آثار و اندیشه‌های سهراب سپهری

در دفتر پیش‌رو، خواننده با رهیافتی شعرپژوهانه و هنرمندشناختی و برداشت‌هایی تازه‌تر از بن‌مایه‌ها، درون‌مایه‌ها و تصویرهای متن شاعرانه و برخی آثار تجسمی سهراب سپهری آشنا خواهد شد. زمینهٔ اصلی نقد و بررسی در این دفتر گونه‌ای «هستی‌شناسی» شعر و اندیشه و بینش سپهریِ شاعر و نقاش است، و هستهٔ مرکزی این «هستی‌شناسی» را یک رهیافت مطالعاتیِ اساساً روان‌شناختی تشکیل می‌دهد. این رهیافت متمرکز بر وضعیت «منِ» شاعر به ‏مثابۀ عنصر عامل، تبارشناسی این «من»، و تحرکات و جلوه‏‌های زشت و زیبای آن در آینۀ ذهن و زبان و خیال و برخی کارهای تجسمی (طرح و نقاشی) است. همین رهیافت همراه با تأملاتی جامعه‏‌اندیشانه است، تأملاتی که ناظر بر تقابل «من» و جهان واقع و تأثیرگذاری این دو در یکدیگر است.