درها و یادها

درباره‌ی کتاب:

درهایی که عباس کیارستمی در عکس‌هایش قالب گرفته، چون دیگر کارهایش ما را به تماشایی خلاف عادت می‌خواند. کیارستمی در عکس‌هایش سر توضیح دادن که ندارد سهل است، نیّتی را هم که در سر دارد بروز نمی‌دهد. او تنها عرضه می‌کند. با همان رازپوشی ظریفی که در او سراغ داریم، ما را به تشرّفی در خفا و خلوت رهنمون می‌شود. درهایی که کیارستمی به ما می‌نمایاند از آن وفور عناصر که در هنر پر حشمت و هیمنه قرن هجدهم فرانسه سراغ داریم، عاری اند. بر این درها نه از آن صورتک‌ها و نقوش برجسته خبری است، نه از آن تاج‌های گل اثری. نه نقش سر شیر بر سردرش نمایان است و نه کنده‌کاری‌های پرتکلف استادانه و موجودات اساطیری بر آن‌ها پیداست. درهای کیارستمی همه درهایی کهنه اند، درهایی خسته و خراب، فرسوده زمان و سوده سالیان، رنگ باخته و طبله و تاول زده، پوسته‌پوسته از هزار جرقّه نادیدنی.